متأسفم که بگویم دیگر برای آوردن دموکراسی و آزادی مذهب به ایران به هیچ رهبر سیاسی اعتماد ندارم. چه پهلوی چه خامنه ای و چه هر شخص دیگری. تقریباً 700 سال است که ما برای دموکراسی و آزادی مذهب خود می جنگیم و مذاکره می کنیم، اما همه آنها دروغ گفتند. و حالا رضا پهلوی از ما کمک می‌خواهد و می‌گوید که می‌توانیم به او اعتماد کنیم، چون مثل پدربزرگ و پدرش بی‌وفا و متقلب نیست.

من آدم انتقام جوی نیستم. و من فکر نمی کنم که او را باید مسئول کارهایی که پدربزرگ و پدرش با خانواده و مردم ما کردند، دانست. فراموش نکرده ام که پدربزرگش 80 سال پیش پدربزرگم را به زندان، اردوگاه های کار اجباری و سپس تبعید کرد. یا کشتار پدرش در آذربایجان و کردستان... اما همانطور که گفتم، او نباید مسئول اعمال آنها باشد، اما دیگر نمی توانم به هیچ رهبر سیاسی اعتماد کنم و این مربوط به او نیست.

اما حتی پدربزرگ و پدرش قبل از به قدرت رسیدن این وعده را انجام دادند اما هیچ یک از آنها به وعده خود عمل نکردند. با این حال به نظر می رسد که او بهتر از رهبر فعلی ایران است و اگر به قدرت برسد شاید انتخاب بهتری باشد اما مردم باید مراقب او باشند و تدابیری اتخاذ کنند که اگر او یا هر یک از آن رهبران به وعده خود عمل نکردند به آسانی برکنار شوند.

به هر حال، از درک من، اکثر گروه های مخالف موافقند که دموکراسی سکولار بهترین شکل حکومت خواهد بود. اختلاف نظرها بر سر یک دولت مرکزی یا فدرال، جمهوری یا پادشاهی است. از آنجایی که تلاش فعلی رضا پهلوی برای تشکیل ائتلاف حول دولت مرکزی شکست خورد، به نظر می‌رسد که دولت فدرال محبوب‌تر است. اما مشکل اینجاست که آخرین باری که ایران یک دولت فدرال موفق داشت حدود 700 سال پیش بود. ایرانیان مهارت های لازم برای کار تیمی و تصمیم گیری گروهی را در مقیاس وسیع از دست داده اند. اگرچه این ایده ممکن است محبوب باشد، اما این می تواند مشکلاتی را برای ایران ایجاد کند. در این لحظه، با وجود اینکه ایده یک جمهوری پارلمانی دموکراتیک و فدرال را دوست دارم، فکر می‌کنم ایرانی‌ها باید قبل از اینکه دوباره به این گزینه فکر کنند، زمان بیشتری برای مطالعه و برنامه‌ریزی بگذارند.

ریشه مشکل ایرانیان!